Voor zo lang ik mij kan herinneren ben ik al bezig met voeding, met name met betrekking tot mijn gewicht. Maar ik merk dat door je jaren heen mijn visie hierover is veranderd. Waar ik vroeger veel negatieve gedachten had over mijn lichaam en daarom ook wanneer ik overat, zie ik daar een verschuiving in. Ik overeet nog steeds regelmatig, maar mijn gevoelens hierover zijn minder streng. Ik betrap mezelf nog wel regelmatig op de schuldgevoelens die ik heb met betrekking tot bepaalde voeding, en plaats sommige voedingsmiddelen in een verdomhoekje.
De eerste stappen
Echter, de eerste stappen zijn gezet. Ik accepteer mijzelf steeds meer en het gewicht dat ik momenteel heb. Mijn gewicht is gezond en ik voel mij ook gezond. Ik probeer steeds vaker de uitdaging aan te gaan om “slechte” voeding te nuttigen zonder daar negatief over te denken. Ook niet wanneer ik overeet tot op het punt dat je weet dat je veel te veel hebt gegeten, omdat ik accepteer dat ik nog niet het punt hebt bereikt dat ik weet hoe ik daar mee om moet gaan en dat het ok is dat ik daar nog niet ben. Maar dat betekent dus ook dat ik nog stappen wil zetten om daar meer grip op te krijgen.
Het doel hiervan is niet direct om gewicht te verliezen, maar het doel is om een gezonde relatie te krijgen met eten. Door de gedachtes die ik heb met betrekking tot eten te verbeteren, en beter te leren luisteren naar waar mijn lichaam behoefte aan heeft. Gewichtsverlies is niet het uitgangspunt, maar het draait mij er meer om dat ik mij niet meer gecontroleerd voel door het eten dat voor mij ligt. Ik wil zelf de keuze in handen hebben om iets wel of niet te eten. Niet omdat ik het mezelf ontzie, maar omdat ik ervaar dat ik tevreden ben met een hoeveelheid die aansluit bij mijn behoeftes. Hierdoor hoop ik niet meer regelmatig te overeten tot het punt dat het onplezierig wordt. Het is ok om meer te eten dan waar je eigenlijk behoefte aan hebt, wanneer je aan het genieten bent van een hand vol paaseieren, of je besloten hebt een patatje te bestellen. Maar het wordt onplezierig wanneer je tegen beter weten in door blijft gaan en je er daarna ook niet prettig bij voelt.
Maar hoe bereik je dat?
Om beter aan te kunnen voelen waar mijn lichaam behoefte aan heeft, probeer ik echt te luisteren naar wat het daadwerkelijk is wat mijn lichaam zegt op het moment dat ik het signaal krijg dat ik wil eten. Een paar keer per dag komt dat signaal omdat ik honger heb. Maar vaker komt dat signaal doordat er andere emoties spelen die mij blijkbaar triggeren om te eten. Zo eet ik wanneer ik mij onzeker voel, als ik mij verveel, of verdrietig voel. Of soms komt het signaal, omdat je erg behoefte hebt aan een bepaalde smaak. Zo lagen er laatst paaseitjes van Tony chocolonely op tafel. Nu had ik geen honger, waren er ook geen emoties die mij ertoe zetten om te eten terwijl ik geen trek had, maar had ik gewoon heel erg behoefte om de smaak van zo’n eitje te proeven.
Honger
Laten we voorop stellen dat we naar honger gewoon moeten luisteren. Geeft je lichaam aan voedingsstoffen en energie nodig te hebben, geef daar vooral gehoor aan. Emotie en smaak vragen een iets andere aanpak.
Smaak
Laten we beginnen met smaak, want die is wat eenvoudiger. Wanneer je zo’n situatie ervaart zoals ik met de Tony Chocolonely paaseitjes: geef hier alsjeblieft aan over. Ga jezelf niet lopen martelen door je dat te ontzeggen. Ga hier echter bewust mee om. Om je smaakcraving te vervullen hoeft het schaaltje eitjes echt niet op. Kies er een waar je echt zin in hebt en neem hier de tijd voor. Ruik eraan, sabbel erop, voel hoe het smelt op je tong. Laat het even in je mond sudderen en voel dat je smaakpupillen tevreden worden gesteld. Je zult merken dat je behoefte om door te eten hierdoor minder groot is.
Emoties
Eten vanuit emotie is iets wat diepgeworteld zit en zal wat tijd en zelfkennis vragen om hier mee leren om te gaan. Wat in ieder geval al direct toe te passen is, is om het moment dat je een signaal krijgt om te eten weer even terug te keren naar je lichaam. Adem een keer diep en ga na wat je voelt, in plaats van direct gehoor te geven aan het signaal. Lukt het je nog niet direct om te achterhalen wat het is waar je echt behoefte aan hebt, wees dan ook niet te streng voor jezelf als je daarna toch naar eten vergrijpt. Het is een proces en zal tijd kosten.
Om emoties beter te herkennen en hierop in te spelen wil ik zelf ook nog even op onderzoek. Om dit te bereiken heb ik een notitieboekje gekocht. Hierin wil ik gaan bijhouden welke gevoelens en gedachtes ik gedurende dag heb wanneer ik een eetsignaal krijg. Om zo inzicht te krijgen over welke negatieve gedachtes veel voorkomen en welke emoties hieraan gekoppeld zitten. Zo merk ik dat ik gedurende dag vaak naar suikerrijk eten crave wanneer ik niet lekker in mijn vel zit. Wanneer ik een moment neem om deze gevoelens te onderzoeken en aandacht te geven, in plaats van naar voedsel te vergrijpen, merk ik dat deze cravings wegtrekken. Hierna voel ik mij beter omdat ik mijn gevoelens verwerkt heb en ik deze niet onderdrukt heb met eten. En dan merk ik dat ik eigenlijk helemaal geen trek heb en eigenlijk wel verzadigd ben.
Hormoons!
Ik moet wel zeggen dat het succes hiervan vaak samen gaat met mijn hormoonschommelingen. Nu vind ik niet dat je je hormonen als excuus moet gebruiken om je vol te proppen met chocola (alhoewel, soms niet verkeerd natuurlijk), merk ik dat het in die periodes extra uitdagend is. Maar wellicht dat het ook ok is dat dat periodes zijn waar je iets meer aan je cravings toegeeft, want blijkbaar vraagt je lichaam/geest hier ook meer om.
Conclusie
Afvallen is iets wat zo veel dieper zit dan alleen gewicht verliezen door minder te eten en meer te bewegen. Het draait om jezelf te leren kennen en te accepteren: je lichaam, maar ook waar je op dit moment staat in het proces. Het is iets waar zo veel mensen mee struggelen (we kennen allemaal de cijfers wel), dus laten we ook niet doen of er een simpele fix is met wat eenvoudige tips en doorzettingsvermogen. Door streng voor jezelf te zijn maak je de brug naar zelfacceptatie alleen maar groter. Dus laten we allemaal alsjeblieft ophouden daarmee en weer een beetje lief zijn voor jezelf.
