Opeens viel het kwartje. Ik heb mij in mijn hele leven al aangetrokken gevoeld tot dominante mensen. Dat was niet het kwartje dat viel, maar de reden waarom. Ik heb me altijd al afgevraagd waarom dat was. Het ontstond al op de basisschool, op de middelbare school weer, en ook in mijn latere leven. Waarom trok ik graag naar deze mensen toe, terwijl het gevolg hiervan was dat ik altijd in hun schaduw leefde?
Omdat ik sturing zocht. Sturing die ik zelf niet durfde te bepalen. Dus keek ik naar anderen. De mensen die het hardste riepen of die ik het intelligents vond, waren de mensen die ik het meest geloofwaardig vond. Ik durfde er niet op te vertrouwen dat de weg die ik zelf in wilde gaan de juiste was, dus keek ik naar anderen hoe zij dat deden.
Leven volgens de wil van anderen
Gevolg hiervan is dat je een leven gaat leiden, dat niet aansluit bij jouw wensen. Daarvan kun je anderen de schuld geven, maar zij waren dapper genoeg om wel achterna te gaan wat ze belangrijk vonden. Dus tijd om dat zelf ook te gaan doen en van hen te leren.
Ik heb hier de laatste tijd al vaker over geschreven. Blijkbaar is het een onderwerp dat nu sterk bij mij leeft, en waarvan ik merk dat ik er nog niet over ben uitgeleerd. Dat ik me nu besef dat ik sturing bij anderen zocht, maakt ook dat ik me besef hoe eng en lastig ik het vind om die zelf te creëren. Maar het geeft me ook het gevoel van controle: je bepaalt zelf de koers van je leven. En de keuzes die je maakt zijn altijd die van jou, ongeacht de gevolgen.
Heb je een hekel aan je werk? Dan is het jouw verantwoordelijkheid om daar iets aan te doen. Je kunt de wereld de schuld geven van dat we geld nodig hebben om rond te komen. Maar je kunt er ook voor kiezen om van heel weinig inkomen rond te komen. Als je dat niet doet, omdat dat een lifestyle keuze is die niet bij je past, dan is dat jouw keuze. Maar daar kun je anderen niet de schuld van geven. Het is ook aan jou om dan energie en tijd te steken in achterhalen wat je dan wel wilt. Want er is zo veel meer mogelijk, als je maar buiten de gebaande paden durft te bewandelen. Daarvoor kan je alleen beter niet naar anderen kijken voor sturing, want die zullen je weer terug de gebaande paden op sturen.
Inrichten van je eigen leven
Het is spannend, maar ook heel bevrijdend dat je dus zelf je leven in mag gaan richten. Maar dat doet me ook beseffen hoe slecht we daarin zijn. Het creëren van onze eigen richting. Wat maakt jou gelukkig? En dan heb ik het niet over het vinden van jouw levensdoel, of ontdekken wat de zin van het leven is. Nee het gaat over veel kleinere schaal: Hoe richt ik mijn dag, week, maand, jaar in zodat ik daar blij van word. Want stel dat niks hoeft, maar alles zou mogen. Wat zou je dan doen?
In het onderstaande stuk schreef ik al over hoe lastig ik het vond om te bepalen hoe mijn ideale dag eruit zou zien. Hierin gaf ik aan dat ik de ruimte wil hebben om met mijn behoeftes mee te leven. Maar ook dat ik waarde wilde toevoegen, omdat het anders leeg aanvoelde. Echter had ik nog niet een duidelijk antwoord op hoe je vanuit daar je dagen opbouwt.
Hoe doe ik dat?
Ik ben nu het veel gelezen boek van Timothy Ferriss aan het lezen: The 4-Hour Work Week. Hier lijken wel wat antwoorden in te staan over hoe je je leven zo in kunt delen dat je er gelukkig van wordt. Maar voordat je daarmee begint zul je keuzes moeten maken die afwijken van hoe je nu je leven inricht. En dat zal tijdelijk voor frictie zorgen.
- Je zal keuzes moeten maken die ertoe leiden dat je minder verplichtingen hebt en meer tijd overhoudt waarvan je de invulling zelf mag bepalen. Waarbij hij zich voornamelijk focust op werk en hoe je in minder tijd hetzelfde resultaat kunt bereiken.
- Ga door de ongemakkelijke tijd heen die vrije tijd heet. Het is namelijk niet de bedoeling om de tijd die is vrijgekomen te spenderen aan tijdverdrijf bezigheden zoals door je social media heen scrollen, of Netflix uitkijken. Nee zoek de stilte op en ga de gevoelens aan die dan naar boven komen. Want zolang je niet ok bent met alleen zijn en niks doen, zal je niet klaar zijn voor de volgende stap. Tijdens deze fase zal je merken dat je moet afkicken van je volle agenda met to do’s en afspraken. Je zal door de ontwenningsverschijnselen gaan van altijd maar iets moeten doen.
- Eenmaal daar doorheen kun je langzaam opbouwen naar het toevoegen van bezigheden die je blij maken. Drie richtlijnen die hij hieraan meegeeft: help anderen, blijf leren en blijf ontdekken.
Help anderen
Nee, je hoeft niet het middel tegen kanker te ontdekken. Ook een beetje de tendens van de laatste tijd: we willen allemaal de wereld redden. Nee, wat dacht je van een keer iemand voor laten in de rij bij supermarkt omdat die haast heeft en jij klaarstaat met je weekboodschappen. Of je partner ergens mee te verrassen, omdat je weet hoe blij hij/zij daarvan wordt. De voldoening die je haalt uit het helpen van anderen wordt niet groter naarmate de omvang groter wordt.
Het betekent ook niet dat je alles maar moet ombuigen om iemand anders gelukkig te maken. Kleine gebaren, die uit jouzelf komen, zonder dat je je daartoe verplicht voelt zijn het meest doeltreffend.
Blijf leren
Net zo belangrijk is dat je jezelf uit blijft dagen om te blijven leren. Het liefst iets wat je niet vanachter je bureau doet, maar waarvoor je de wijde wereld in moet. Zoals het leren van een nieuwe sport, een muziekinstrument of een taal. Dit geeft je steeds weer een nieuw doel om aan te werken, en brengt je onder de mensen.
Blijf ontdekken
Deze noemt Timothy niet expliciet, maar is wel een rode draad in zijn boek: blijf nieuwe dingen ontdekken. Altijd maar in dezelfde file, naar dezelfde vergaderingen, met dezelfde collega’s, om vervolgens weer terug te keren naar dezelfde avond routine die je al jaren doet. Klinkt niet heel spannend he? Want dat is het ook niet.
Daarom geeft reizen ook zo veel voldoening. Je leert een totaal nieuwe omgeving kennen, maakt jezelf los van je gebruikelijke gedrag en komt in aanraking met nieuwe mensen die weer anderen perspectieven met zich meebrengen.
Ho ho, millennials. Je hoeft niet direct op het vliegtuig naar Azië te stappen. Dit kun je ook in je eigen land, of zelfs je eigen stad. De impact zal alleen net wat groter zijn, als je ergens naartoe gaat wat verder van je af staat.
Conclusie
Ik vond de benadering van Timothy heel verhelderend. Omdat het antwoord eigenlijk zo simpel is. We zijn allemaal zo op zoek naar de zin van alles, terwijl het eigenlijk gewoon draait om onszelf te vermaken in de tussentijd. Door alles over te analyseren hoe gelukkig we ergens van worden, vergeten we in de tussentijd te leven, door gewoon dingen te doen. Doelen hoeven niet altijd aan jouw levensmissie gekoppeld te zijn, maar kunnen ook van korte duur zijn puur voor je eigen vermaak.
Door steeds langdurige verplichtingen aan te gaan, slurpt dit uiteindelijk het plezier eruit. Je verandert als mens, je raakt uitgeleerd en je raakt uitgekeken op het krijgen van altijd maar dezelfde prikkels. Door de drie bovenstaande pijler te hanteren val je niet in deze valkuil en houd je het leven interessant. Ook wanneer je hem zelf inricht. Je zal er alleen wat meer moeite voor moeten doen, dan wanneer je op anderen meelift.
